Βρέθηκα σε
«νηπτικό» Μοναστήρι με κάποιον αδελφό της «νηπτικής», Σχολής. Καθόμασταν στο
μπαλκόνι μετά το Απόδειπνο, απολαμβάνοντας το υπέροχο δειλινό. Αλλ’ αυτόν
όμως φαίνεται ότι τον έκαιγε άλλο
πράγμα.
– Μιχαήλ, μου είπε, πρέπει να πάω μέσα,
διότι χρωστάω πολλά, κι όσο τ’ αφήνω, τόσο πληθαίνουν.
Έβγαλε ένα
χαρτί απ’ την τσέπη του, όπου ήταν γραμμένα διάφορα νούμερα κι άρχισε να
μετράει. Ο μοναχός κάθε μέρα έπρεπε να συμπληρώνει 30 τρακοσάρια και 300
μετάνοιες· αλλ’ επειδή υπάρχουν διάφορα απρόοπτα που τον εμποδίζουν καμιά φορά
να τα συμπληρώσει, είχε πάντοτε σε ετοιμότητα αυτό το χαρτάκι, όπου κατέγραφε
τα χρωστούμενα: Τετάρτη 7· Παρασκευή 4· Κυριακή 15· κι η λίστα συνεχιζόταν. Και
δίπλα άλλη λίστα με τις μετάνοιες.Διαβάστε περισσότερα στο ιστολόγιο “Ως μηδέ έχοντες, μα τα πάντα κατέχοντες”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου