Η Μετάσταση της Παναγία μας, ιστορημένη από ένα Έλληνα Καθολικό της Σύρου

Του Ιάκωβου Σανταμούρη

«Στη σκέπη Σου προστρέχουμε
Μαρία, Γλυκιά Φανερωμένη Παναγιά.
Με Πίστη Θεοτόκε σ’ Ανυμνούμε
Τη Χάρη Σου ζητούμε ταπεινά».

Θα ακουστώ ρομαντικός, αν και δεν πιστεύω ότι είμαι. Και κατά την άποψή μου δεν πρέπει να προσεγγίζουμε την πίστη μας και τα Θεία της Πρόσωπα με ρομαντική διάθεση. Θα μου συγχωρεθεί όμως μια εξαίρεση: Η μεγάλη γιορτή της Μετάστασης της Παναγίας μας είναι συνδεδεμένη με τα πιο όμορφα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας...

Στο ηλιόλουστο και αρχοντικό νησί της Σύρου, 15 Αυγούστου πάντα ήμασταν στην Παναγία τη Φανερωμένη, ενοριακός ναός και θεομητορικό προσκύνημα για τους Καθολικούς όχι μόνο της Σύρου, αλλά και όλης της Ελλάδας. Εκεί, όλη μου η οικογένεια γιόρταζε και γιορτάζει τη Μετάσταση της Αγίας Παρθένου μέσα στο λαμπρό φως του Αιγαίου. Και την ίδια στιγμή, οι Ορθόδοξοι αδερφοί μας χτυπούν τις καμπάνες και πανηγυρίζουν την Κοίμηση της Μητέρας του Θεού.

Στην Ελλάδα,  η Μετάσταση της Βασίλισσας του Κόσμου, και η Κοίμηση, όπως την γιορτάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία, ονομάζεται και Πάσχα του Καλοκαιριού. Και μήπως δεν είναι άλλο ένα Πάσχα; Η Μητέρα της Ζωής μεταβαίνει ολόσωμη προς τη Ζωή. Και δίπλα στο Γιο της, παρακολουθεί άγρυπνα τα ανυπάκουα παιδιά της, προσεύχεται για αυτά, μεσιτεύει και για τώρα, για τη ζωή μας, και για τη στιγμή του θανάτου μας αλλά και για την ημέρα που θα δεχτούμε την Τελική Κρίση.

Αν και Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης, είναι δίπλα μας, αθόρυβη συνοδοιπόρος μας, στις χαρές, στις θλίψεις, στους πειρασμούς, έτσι όπως δίπλα μας στέκεται η μητέρα μας. Και όπως η μητέρα μας, μας μάθαινε πώς να κάνουμε το σημείο του Σταυρού και μας οδήγησε στην πρώτη μας Μετάληψη, έτσι και η Αγία Παρθένος μας δείχνει το δρόμο για το Θείο Γιο της, για την αιώνια Ζωή και το ανέσπερο Φως. Ανέφερα πριν ότι αυτό το προσκύνημα της Παναγίας Φανερωμένης, που το έχω συνδέσει με τη Μετάσταση της Παρθένου, λούζεται στο φως του ήλιου. Μεγαλώνοντας, αυτό το λαμπρό φως αποκτάει για μένα μια συμβολική διάσταση, αφού το Φως είναι ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός και σε αυτό το Καθολικό Προσκύνημα, 2 φορές το χρόνο, 15 Αυγούστου και 24 Σεπτεμβρίου, τιμούμε ευλαβικά τη Μητέρα Του.

Μήπως όμως η Μετάσταση της Δέσποινάς μας, μας ενδιαφέρει μόνο επειδή η Αγία Μαρία μάς συμπαραστέκεται αδιάκοπα; Μήπως τιμούμε τη Μετάστασή Της μόνο ως ανταπόδοση για τα αμέτρητα αγαθά που απλόχερα μας δίνει, ακόμη και σε εκείνους που Την αρνούνται; Επιτρέψτε μου να απαντήσω μονολεκτικά: Όχι! Η Μετάσταση της Παναγίας δεν είναι ένα προνόμιο, που δόθηκε από το Χριστό στο ταπεινό κορίτσι της Ναζαρέτ. Δόξασε τη Μητέρα Του, χωρίς αμφιβολία. Ας θυμηθούμε στην Αποκάλυψη, πώς ο Ιωάννης βλέπει την Παναγία μας ενδεδυμένη τον Ήλιο και απορεί και θαυμάζει: «Και φάνηκε στον ουρανό ένα έκτακτο και καταπληκτικόν σημείο, φάνηκε δηλαδή μία γυναίκα, που είχε ολόγυρά της, σαν ολόλαμπρο ένδυμα, τον ήλιο…» (Αποκάλυψη, 12:1).

Όμως, αυτή η πολύ μεγάλη γιορτή της Μετάστασης, έχει ένα σπουδαίο, μοναδικό θεολογικό περιεχόμενο: Η συμμετοχή της Παναγίας, και κατά συνέπεια και η δική μας, στην ένδοξη ζωή του Αναστημένου Χριστού! Η γιορτή της Μετάστασης είναι η γιορτή της Ζωής. Με την Ανάσταση του Κυρίου, ο θάνατος έχει νικηθεί, και ο δικός μας θάνατος, είναι η συνάντηση μαζί Του. Αυτό το μήνυμα εκφράζεται ξεκάθαρα στο Προοίμιο της σημερινής (15 Αυγούστου) Θείας Λειτουργίας: “την κατέστησες αρχή και τύπο της Εκκλησίας που πρόκειται να ολοκληρωθεί στο μέλλον και βέβαιο τεκμήριο παρηγοριάς και ελπίδας για τον πορευόμενο εδώ στη γη λαό σου”.

Η σημερινή γιορτή μας βοηθά να καταλάβουμε ότι όλες οι ομορφιές της επίγειας ζωής είναι προφητικές για την ατέλειωτη χαρά που μας προσμένει στην παρουσία του Θεού και της Αγίας Μητέρας Του.

Η Παναγία μας είναι τύπος και εικόνα της Εκκλησίας. Γιορτάζοντας την Μετάστασή Της βροντοφωνάζουμε τη δική μας ελπίδα και πίστη για την Ανάσταση και την Αιώνια Ζωή. Και ας μας περιγελούν όσοι δεν αντέχουν την Αλήθεια και το Φως: «Μακάριοι είστε, όταν σας εμπαίξουν και σας υβρίσουν οι άνθρωποι» (Ματθαίος, 5:11).

Κλείνοντας, ας θυμηθούμε ότι η Παναγίας μας μία εντολή μας άφησε μόνο: «Κάντε ό,τι σας πει» (Ιωάννης, 2:5). Ας έχουμε όλοι στο νου μας αυτή την εντολή της Βασίλισσάς μας και Μητέρας μας, καθώς γιορτάζουμε την ένδοξη Μετάστασή της για να αξιωθούμε να βρεθούμε μαζί της στην αιώνια χαρά του Γιου της!

Και ας θυμόμαστε ότι η ολόσωμη Μετάσταση της Αγίας Παρθένου αποτελεί την προεικόνιση της δικής μας αιώνιας ζωής που μας χάρισε η Ανάσταση του Σωτήρα μας Χριστού.

Ας μην σταματάμε, κάθε πρωί, όταν ξεκινούμε τη μέρα μας μέσα στις τεράστιες δυσκολίες της ζωής μας, αλλά και κάθε στιγμή που αισθανόμαστε αδύναμοι, να σιγοψιθυρίζουμε: «Μάννα Γλυκιά μείνε πάντα μαζί μας σε κάθε μια του κίνδυνου στιγμή».

Θα μου επιτρέψετε να κλείσω αυτό το μικρό αφιέρωμα στην Μετάσταση της Παναγίας μας, με έναν αριστουργηματικό ύμνο των Ορθόδοξων αδελφών μας προς την Παναγία, που τον άκουγαν αυτές τις ημέρες κάθε απόγευμα στους ναούς τους:

«Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και  δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του  βασιλέως, ακατανόητον θαύμα, πως γαλουχείς τον δεσπότην;»

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.