Το σύμπτωμα της ζήλειας στο γάμο και στις σχέσεις

Η ζήλεια μπορεί να βλάψει πολύ τις ανθρώπινες σχέσεις και μάλιστα τις πολύ στενές, όπως οι συζυγικές. Ωστόσο δε θα κατανοηθεί και δε θα αντιμετωπισθεί σωστά, αν δεν αναγνωρισθεί, ευθύς εξ αρχής, ότι είναι κάτι αρκετά φυσικό και ότι παίζει ένα χρήσιμο ρόλο, αν διατηρηθεί στο σωστό μέτρο...

Είμαστε προικισμένοι με μερικά προστατευτικά συναισθήματα. Ο φόβος είναι ένα από αυτά, που μας κάνει να είμαστε προσεκτικοί όταν περνάμε ένα δρόμο με μεγάλη κυκλοφορία. Η ανησυχία είναι ένα άλλο και μας κάνει να προετοιμαζόμαστε αρκετά για κάτι που πρόκειται να κάνουμε, ώστε να το κάνουμε τόσο σωστά και υπεύθυνα ώστε να μην εκτεθούμε. Η ζήλεια είναι επίσης ένα από αυτά τα συναισθήματα, που μας κάνει προσεκτικούς με τις σχέσεις, από τις οποίες εξαρτάται η ψυχοσωματική ασφάλεια και ευημερία μας.

Αλλά μερικές φορές αυτά τα προστατευτικά συναισθήματα εκτρέπονται. Ο δικαιολογημένος και χρήσιμος φόβος γίνεται αδικαιολόγητη και καταλυτική φοβία, η υγιής ανησυχία, που καλλιεργεί την υπευθυνότητα, εξελίσσεται σε νευρωτικό άγχος που αχρηστεύει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που διαστρέφει μ’ αυτό τον τρόπο αυτά τα προστατευτικά συναισθήματα, θα πρέπει να βασανίζεται από κάποια οδυνηρά εσωτερικά τραύματα. Στην  περίπτωση του ανθρώπου με την παθολογική ζήλεια, τα τραύματα αυτά μπορεί να είναι η ανασφάλεια που του δημιούργησαν οι προηγούμενες σχέσεις του και είναι βέβαια συναισθήματα προσωπικής ανεπάρκειας. Ο άνθρωπος που δεν έχει αίσθηση προσωπικής αξίας περιμένει πάντοτε την απόρριψη των άλλων και βρίσκει πολύ φυσικό να προτιμήσουν κάποιον άλλο αντί γι’ αυτόν. Ιδιαίτερα στις ερωτικές και τις συζυγικές σχέσεις, ένα τέτοιο αίσθημα δημιουργεί η αβεβαιότητα ενός συζύγου όσον αφορά τον ανδρισμό του ή τη θηλυκότητά του. Είναι βέβαια αυτονόητο, πως όταν ο σύζυγος, που έχει τέτοια συναισθήματα δεν αισθάνεται το σύντροφό του κοντά του, τα συναισθήματα, αυτά επιτείνονται.

Δυστυχώς όμως, οι ενέργειες του συζύγου που βασανίζεται από παθολογική ζήλεια, προκαλούν στο σύντροφό του αυτήν ακριβώς την απορριπτική συμπεριφορά – ενόχληση, ψυχρότητα, αποστροφή η οποία τελικά επιβεβαιώνει την υποψία του για την απόρριψη του άλλου. Ακόμη χειρότερα, γίνεται πολύ δύσκολο και δυσάρεστο να ζήσει κανείς μ’ έναν τέτοιο σύζυγο. Είναι αφόρητο να αισθάνεται ότι διαρκώς τον υποπτεύονται και μάλιστα χωρίς λόγο. Ούτε πάλι μπορεί να αισθανθεί κανείς τρυφερότητα για κάποιον που είναι διαρκώς γεμάτος πίκρα εναντίον του και συνεχώς τον κατηγορεί άδικα. Αισθάνεται πληγωμένος, απογοητευμένος, αγανακτισμένος, παρεξηγημένος. Αισθάνεται την ανάγκη για λίγη γλυκύτητα, ζεστασιά και συμπάθεια, που θα τον αναπαύσει και θα τον στηρίξει.

Με λίγα λόγια η ζήλεια ενθαρρύνει στο γάμο, αυτήν ακριβώς την ατμόσφαιρα που υποπτεύεται. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μια γκρινιάρα σύζυγος, κατηγορώντας διαρκώς τον άνδρα της για απιστία, τον εξωθεί σε μια εξώγαμη ερωτική περιπέτεια που δεν είχε ποτέ δοκιμάσει προηγουμένως.

Ένας ώριμος χειρισμός του συναισθήματος της ζήλειας μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην προστασία του γάμου, από τη διαβρωτική επίδραση που μπορεί να έχει πάνω σ’ αυτόν. Όταν η ρίζα της ζήλειας δεν μπορεί να εξιχνιαστεί, ίσως θα πρέπει να αναζητηθεί η επέμβαση κάποιου που είναι εξειδικευμένος στα θέματα συζυγικής ψυχοπαθολογίας.  

 

Το παρόν άρθρο είναι από το βιβλίο του π. Φιλόθεου Φάρου και π. Σταύρου Κοφινά «Γάμος», Εκδόσεις Ακρίτας, 2^η Έκδοση, 1986

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου