π. Ιωάννης Ρωμανίδης: Τα δόγματα δεν είναι ανεξάρτητα από την εκκλησιαστική ζωή

Εξ αυτής της απόψεως, νομίζω ότι πρέπει κανείς την ορθόδοξη παράδοση να την δει πάντοτε ολοκληρωμένα και όχι απομονωμένα. Δεν μπορεί κανείς να χωρίσει πράγματι κατά τρόπο στεγανό, ώστε να πει αυτό είναι δογματικό, αυτό είναι ηθικό, εκείνο είναι κοινωνιολογικό, αυτό είναι μουσικό, αυτό είναι λατρευτικό κ.ο.κ. Αυτό δεν υπάρχει στην ορθόδοξη παράδοση. Μέσα στην ορθόδοξη παράδοση είναι όλα τα στοιχεία που συνιστούν την σύνθεση της όλης Εκκλησίας...

Ακόμη και η μουσική της Εκκλησίας έχει δογματικό χαρακτήρα. Δεν μπορεί κανείς να ψάλλει μέσα στην Εκκλησία, όπως του κατέβει. Η μουσική έχει έναν σκοπό, ακριβώς, τον ίδιο σκοπό που έχει η θεολογία, η ασκητική δηλαδή. Εάν έχουμε μουσική στην Εκκλησία, που προκαλεί δαιμονικά αισθήματα, τότε είναι δαιμονική. Δηλαδή όχι ότι το ερωτικό που προκαλεί τον έρωτα είναι δαιμονικό καθ’ εαυτό, αλλά δεν είναι ο σκοπός της Εκκλησίας, δεν μπορούμε εμείς να έχουμε ερωτικές σχέσεις με τους Αγίους, τον Χριστό και την Παναγία κ.λ.π., όπως έχουν στην Λατινική Εκκλησία. Έχουν ερωτικές διαθέσεις έναντι των αγίων, γι’ αυτό η μουσική τους είναι θηλυπρεπής και συναισθηματική.

Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει σοβαρά να έχει κανείς υπ’ όψιν του αυτό που μου είπε η μητέρα μου μια φορά, όταν πήγα στην Εκκλησία και με ρώτησε ποιοι ψάλλανε. Εγώ δεν ήξερα καλά τα ελληνικά και της απάντησα, ότι σήμερα «τραγούδησε» ο τάδε. Κι η μητέρα μου μού είπε: «Ά, παιδί μου, στην Εκκλησία δεν τραγουδάμε. Ψάλλουμε.»

Αυτά τα τραγούδια των Δυτικών, η εκτέλεσή τους είναι αιρετική. Γιατί η εκτέλεση είναι αιρετική; Διότι απομακρύνει από την ορθόδοξη πνευματικότητα. Ένας άνθρωπος που προσκολλάται σε τέτοια μουσική, δεν θα φθάσει ποτέ σε κάθαρση και πόσο μάλλον στον φωτισμό. Για να γίνει κάθαρση, πρέπει να έχει ολόκληρο υπόβαθρο διαθέσεων κ.ο.κ. Ο άνθρωπος θα λοξοδρομήσει με μια κακή μουσική μέσα στην Εκκλησία. Το ίδιο συμβαίνει με την εικονογραφία. Αν βάλετε μέσα στην Εκκλησία αυτές τις συνθέσεις του Μιχαήλ Αγγέλου ή του Λεονάρδο ντα Βίντσι κ.λ.π., είναι τουλάχιστον αμφίβολον αν θα πας εκεί που πρέπει να πας. Η αρχιτεκτονική παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην μέσα στην ορθόδοξη θεολογία.

Δηλαδή η έκφραση της ορθοδόξου θεολογίας δεν είναι μόνο αυτά που έχουμε μέσα στα δογματικά κείμενα. Δεν είναι μόνο αυτά. Όλη η ορθόδοξη πίστη είναι μια έκφραση της ορθοδόξου θεολογίας και δογματικής. Επομένως, η σωστή προσέγγιση στην δογματική είναι πολύπλευρη.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ, ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: «ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», 2010

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.